düz mantık ve akıl

.

mantığın aklın iskeleti olduğu ortada. ama mantığa da haddinden fazla değer atfetmemek gerekli. hele bunu düz mantığa bağlamak aklı tamamen devre dışı bırakmak demek. düz mantık olan bitenle en sığ ilişki kurma yöntemi.

yani elimden pek iş gelmez o halde hiçbir şey yapamıyorum. bir şeyler biliyorum öyleyse her şeyi bilebilirim. bir şeyleri değiştirebiliyorum o halde herşeyi değiştirebilirim, bir şeyleri yapabiliyorum öyleyse herşeyi yapabilirim gibi insanı hezeyanlara sürüklemesi düz mantığın doğasında var. evet bir şeyler biliyorum ama herşeyi bilemiyorum, birşeyleri değiştirebiliyorum ancak her şeyi değiştiremiyorum, birşeyler yapabiliyorum ancak her şeyi yapamıyorum ise hem mantığın hem aklın çalıştığı güzel örnekler.

zaten düz mantığın bir akıl yürütme yöntemi değil bir tercih olduğunu söylemek yanlış olmaz. bu tercih aslında düşünmemek akletmemek akletse bile buna uygun hareket etmemek gibi bir yanı var. zira akletmek sorumluluğu, düz mantık sorumsuzluğu beraberinde taşır.

olan biten ne olursa olsun çok boyutlu çok katmanlı, sağından solundan altından içinden bakmak icap eden bir hakikate sahip. diğer hakikatlerle mükemmel bir uyuma ve bağlantıya derinliğe sahip..bütün bular insandan "mesai" ister. düz mantıkta öyle değil. ne bir boyut ne bir etkileşim ne bir kapsam derinlik yada diğer hakikatlerle bağ düz mantıkta kaale alınmaz. dışı güzel o halde içide güzel gibi kesin yargılar anlama faaliyetinden ziyade akılsızlığın tecih edilmesidir. yani düz mantığın. vesselam.


tahaharunaslan




.