eleştiri ve savaş
.
hem bir edebi tür hem akademik yöntem olmasının yanında eleştiriyi hayatın her alanında görmek mümkün. hatta eleştiri insan için o kadar önemli ki eleştirilere verdiği tepkiler onun kişiliğini ele verecek nitelikte.
yalnız eleştiri için çok masum bir tablo çizmekte zor. zira eleştiri yapanın kişiliği de eleştiri yaparken kolayca ortaya çıkmakta. evvela eleştiri yaparken meydana gelen bu tepkimelerden ziyade eleştirinin varlığına kastedmeden onun nasıl yapılması gerektiği gibi daha derin bir mevzuya değinmek gerekmekte. doğrusu eleştiriyi yapan kişinin anlayışlı, merhametli ve adaletli olduğu durumlarda konu eleştiri yapan kişi tarafından yeterince önemsenmiş denebilir. böyle bir eleştiriyi bile bir kompleks haline getirebilecek kişilerin de üzerine gitmemek en doğrusu. bide haksız, acımasız, anlayışsız hemde kişinin yaptıklarına değil şahsına yönelmiş "eleştiri"ler ise gerçekten insanı zor durumda bırakmakta. çoğunu uygun bir dille savmak mümükünken bazıları "savaş" çıkarabilmekte.
bu halde en ciddi nokta eleştiri için, kişinin yaptığına yönelik olup kişiliğine müdahele edilememesi kanaatimce. hele işin içine zorbalık iftira abartma proveke etme çarpıtma gibi ahlaksız yollar girdimi eleştiri "dost acı söyler"den, "başarı için her şey mübah" anlayışına çıkabilir. bu "başarı" nın analizi ise karşımıza bildiğiniz savaşı çıkarmakta.
eleştiri ve savaş bir cümlede kullanıldığında yadırganabilir ama her insanın iyi niyetle ve sadece yapılanı merhametli adaletli anlayışlı bir tavırla eleştirdiğini söylemek zor. ancak eleştiri bu bütün ahlaki güzellikleri barındırıyor da olsa her insanın bunu "saolasın" ya da "doğru söylüyorsun" gibi mütevazı hakkaniyetli karşılamadığı da ortada..eleştiri yapanın ahlaki hasletleri önemli olduğu kadar eleştirinin karşılanması da bir o kadar ahlaki hasletlere namzet. yani kompleks, aşağılık duygusu, üste çıkma reflekleri hep eleştiriden hasıl olacak faydayı ortadan kaldırmakta.
eleştiri bir savaş enstrumanı olarak nasıl kullanır son onbeş yılda türkiyede biz bunu açık seçik tüm örnekleriyle gördük. doğrusu kalemin sözün bu denli gayri ahlaki şekilde bir "silah" olarak kullanılması bizi eleştiri üzerinde uzun uzun düşündürmeli. ve aile toplum ve ülke sathında bunun semptomlarını tamir edip, bu eleştiri anlayışını ıslah edip öyle yola devam etmek lazım kanaatimce. yoksa bu "eleştiri" anlayışı hem ailede hem toplumda hem ülke sathında maddi manevi facialara sebep olabilir.
taha harun aslan
.
hem bir edebi tür hem akademik yöntem olmasının yanında eleştiriyi hayatın her alanında görmek mümkün. hatta eleştiri insan için o kadar önemli ki eleştirilere verdiği tepkiler onun kişiliğini ele verecek nitelikte.
yalnız eleştiri için çok masum bir tablo çizmekte zor. zira eleştiri yapanın kişiliği de eleştiri yaparken kolayca ortaya çıkmakta. evvela eleştiri yaparken meydana gelen bu tepkimelerden ziyade eleştirinin varlığına kastedmeden onun nasıl yapılması gerektiği gibi daha derin bir mevzuya değinmek gerekmekte. doğrusu eleştiriyi yapan kişinin anlayışlı, merhametli ve adaletli olduğu durumlarda konu eleştiri yapan kişi tarafından yeterince önemsenmiş denebilir. böyle bir eleştiriyi bile bir kompleks haline getirebilecek kişilerin de üzerine gitmemek en doğrusu. bide haksız, acımasız, anlayışsız hemde kişinin yaptıklarına değil şahsına yönelmiş "eleştiri"ler ise gerçekten insanı zor durumda bırakmakta. çoğunu uygun bir dille savmak mümükünken bazıları "savaş" çıkarabilmekte.
bu halde en ciddi nokta eleştiri için, kişinin yaptığına yönelik olup kişiliğine müdahele edilememesi kanaatimce. hele işin içine zorbalık iftira abartma proveke etme çarpıtma gibi ahlaksız yollar girdimi eleştiri "dost acı söyler"den, "başarı için her şey mübah" anlayışına çıkabilir. bu "başarı" nın analizi ise karşımıza bildiğiniz savaşı çıkarmakta.
eleştiri ve savaş bir cümlede kullanıldığında yadırganabilir ama her insanın iyi niyetle ve sadece yapılanı merhametli adaletli anlayışlı bir tavırla eleştirdiğini söylemek zor. ancak eleştiri bu bütün ahlaki güzellikleri barındırıyor da olsa her insanın bunu "saolasın" ya da "doğru söylüyorsun" gibi mütevazı hakkaniyetli karşılamadığı da ortada..eleştiri yapanın ahlaki hasletleri önemli olduğu kadar eleştirinin karşılanması da bir o kadar ahlaki hasletlere namzet. yani kompleks, aşağılık duygusu, üste çıkma reflekleri hep eleştiriden hasıl olacak faydayı ortadan kaldırmakta.
eleştiri bir savaş enstrumanı olarak nasıl kullanır son onbeş yılda türkiyede biz bunu açık seçik tüm örnekleriyle gördük. doğrusu kalemin sözün bu denli gayri ahlaki şekilde bir "silah" olarak kullanılması bizi eleştiri üzerinde uzun uzun düşündürmeli. ve aile toplum ve ülke sathında bunun semptomlarını tamir edip, bu eleştiri anlayışını ıslah edip öyle yola devam etmek lazım kanaatimce. yoksa bu "eleştiri" anlayışı hem ailede hem toplumda hem ülke sathında maddi manevi facialara sebep olabilir.
taha harun aslan
.
Yorumlar
Yorum Gönder